Gölge Aile
Gölge Aile’den…
Olay yirmi iki gün önce, yirmi yedi nisan gecesi olmuştu.
Suginami Wand'in Niikura 3 bölgesindeki yerleşim birimlerinden birinde önce tartışma sesleri sonra da bir kadın çığlığı duyuldu. Aynı bölgedeki Niyama Karakolu'na yapılan şikâyet bu şekildeydi. Bildirimde bulunan kişi, 110'u, yani acil yardım hattını tuşlamak yerine doğrudan yerel polis merkezini aramıştı.
Şikâyet, Yamano 1 bölgesinde oturan Tomiko Fukada (52) tarafından yapılmıştı. Kadın telefonda isim ve adres bilgilerini de vermişti. Yerel kadın kolunun başkam olduğu için bir şekilde polis memurlarının bazılarını biliyordu. Telefonu cevaplayan Devriye Şefi Kazunari Sahaşi (55) kadını şahsen tanıyordu ve çağrıyı ciddiye almıştı: ahizeyi kapatmasıyla bisikletine atlaması bir olmuştu.
Yamano ve Nükura, doğubatı düzleminde sıralanan iki komşu bölgeydi. Altı yıl önce ikisinin arasında bir polis merkezi kurulduğunda, iki isim kombine edilerek merkeze "Niiyama" adı verilmişti. Birbirine çok yakın olan Yamano 1 ve Niikura 3 mahallelerini, tanm yapıldığı zamanlardan kalma, üç metreden az uzunluktaki sulama kanalı ayırıyordu.
Tomiko Fukada'nın evi işte bu kanala bakıyordu. Kadın, münakaşa seslerinin yolun hemen karşısındaki ev inşaatlarından geldiğini söylemişti. Memur Sahaşi kafasında bir çizgi çizmiş ve Fuka da'ların evinin karşısına düşen inşaatlara yönelmişti.
Kapının önüne çıkarak birilerinin gelmesini bekleyen Tomiko Fukada, Sahaşi'yi görünce birkaç adım ilerlemiş ve elindeki feneri adama doğru sallamıştı. Kadını fark eden polis memuru ise ona içeri girmesini söylemişti.
Kadın fenerle, mavi vinil muşambayla çevrelenen yaıı bitmiş ev inşaatını göstermişti. Bina, bir taş atımlık mesafedeydi neredeyse. "Bağrışma sesleri duyunca pencereden baktım. Sonra bir kadın çığlık attı ve şu plastik bölümün arkasından kaçan birini gördüm."
Tomiko Fukada ciddi anlamda sarsılmış ve endişeli görünüyordu. Polis Memuru Sahaşi ona bir kez daha içeri girmesini ve orada kalmasını söyledi. Somasında, bisikletiyle sulama kanalının üstündeki beton köprüden geçerek, inşaattan çevreleyen mavi muşambamn üstünden atladı ve içeri girdi.
Yamano ve Niikura, sıra sıra evlerin yeni ve sürekli değişim halinde bir şehir görüntüsü oluşturduğu, metropoller çağının diğer şehirlerinden farksız birer yerleşim bölgeleriydi. Geleneksel toprak sahipleri yakın zamanlara kadar banliyöde kalan arazilerde tanmı teşvik eden çiftçilerdi. Dolayısıyla kazılıp yerleşime açıklan bölgeler oldukça azdı.
Bu kesinlikle toplumun yarannaydı. Doksanlı yıllann sonlan na doğru getirilen miras vergisi o kadar ağırdı ki, toprak sahiplerinin çoğu mülklerini satmak zorunda kalmıştı. Bunun sonucu olarak girişimciler ve müteahhitler büyük konutlar dikmeye başladılar. Bazılan da alelacele kondurduklan gerilla stili prefabrik evleri "şehrin içindeki müstakil evler" olarak pazarlamışlardı...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder