İkiz Bedenler
İkiz Bedenler'den...
Ona dans mans yoktu artık. Bu kasabaya taşınalı daha iki ay oluyordu ama şimdiden annesinin bir an önce eşyaları toplayıp her şeye yeniden başlayabilecekleri bir yere taşınacaklarını söylemesini diler olmuştu. Her şeyin sonunda değişeceği, her şeyin bambaşka olacağı bir yere...
Ama hiçbir şey değişmiyor; asla.
Alice okuldan çıkıp dışarıdaki sonbahar güneşine adımını attı. Bisikletinin üzerine eğilmiş, kilidim açmakla öyle meşguldü ki arkasından gelen ayak seslerini duymamıştı. Sonunda yüzüne vuran gölgeyi hissettiği zaman Elijah’nın yanı başında dikilmekte olduğunu fark etti.
"Merhaba Alice."
O anda ayağa fırladı ve bisikleti yana devrildi. Tanrı aşkına! Ne kadar da aptaldı. Nasıl bu kadar sakar olabiliyordu?
"Sınav biraz zordu değil mi?" Elijah yavaş yavaş, kelimeleri vurgulayarak konuşuyordu. Alice'in onunla ilgili sevdiği bir diğer şey de buydu. Diğer çocukların aksine onun sesi her zaman son derece açık ve net duyuluyordu. Sözcükleri asla yuvarlamıyordu. Ayrıca her zaman onun dudaklarını görmesine izin veriyordu. Sırrımı biliyor, diye düşündü Alice. Ama buna rağmen benimle arkadaş olmak istiyor.
"Soruların hepsini cevaplayabildin mi?" diye sordu Elijah.
Alice eğilip bisikletini yerden kaldırdı. "Cevapların hepsini biliyordum. Sadece biraz daha zamana ihtiyacım vardı." Alice tam doğruluyordu ki o sırada gözü bluzunun önüne takıldı. Düğmenin koptuğu yerde açılan boşluğa. Bir anda kızararak ellerini önünde kavuşturdu.
"Bende bir çengelli iğne olacaktı," dedi Elijah.
"Ne?"
Elijah bluzuna doğru uzandığı anda Alice nefesini tutmuştu. Çengelli iğneyi iliklemek için parmağını kumaşın altına soktuğunda ise titremesini güçlükle bastırıyordu. Kalbimin atışını duyuyor mu acaba? diye düşündü. Dokunuşlarıyla başımı döndürdüğünü biliyor mu?
Elijah sonunda bir adım gerilediği zaman Alice de tuttuğu nefesini bıraktı. Başını eğip önüne baktığında bluzundaki boşluğun düzgünce iliklendiğini gördü.
"Şimdi daha iyi değil mi?"
"Ah. Evet!" Alice bir an için susup kendini toparlamaya çalıştı. Sonra kraliçelere yaraşan bir ağırbaşlılıkla devam etti: "Teşekkürler Elijah. Gerçekten çok düşüncelisin."
Sonra bir an ikisi de konuşmadılar. Kargalar ötüyordu; sonbahar yapraklan tepelerindeki dalları kavuran parlak alevler gibi görünüyordu.
"Şey, bana bir konuda yardımcı olabilir misin Alice?" diye sordu Elijah.
"Hangi konuda?"
Ah, ne aptal, ne aptal bir cevap. Evet demeliydin! Evet, senin için her şeyi yaparım Elijah Lank.
"Biyoloji dersinden bir proje ödevim var. Bana yardımcı olacak bir partnere ihtiyacım var da. Başka kime sorabileceğimi bilemedim."
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder