Bülbülü Öldürmek
Bülbülü Öldürmek’ten…
Calpurnia ise başlı başına bir olaydı. Tümüyle köşelerden ve kemiklerden oluşmuştu. Miyoptu, şaşıydı, eli de bir tokaç kadar geniş ve ağırdı. Beni sürekli mutfaktan kovar, benden büyük olduğunu bile bile neden Jem gibi uslu olmadığımı sorar ve içeri girmeye hazır olmadığımda da eve çağırırdı. Atticus çoğunlukla ondan yana olduğundan, Calpurnia destansı savaşlarımızdan hep galip çıkardı. Jem doğduğundan beri bizimleydi, kendimi bildim bileli onun zorba varlığını üzerimde duymuşumdur.
Annemiz ben iki yaşındayken ölmüş. Bu nedenle onun yokluğunu hiç hissetmedim. Montgomery’li Graham’lardanmış. Atticus Eyalet Meclisine ilk seçildiğinde tanışmışlar. Atticus orta yaşlı, annem ise ondan on beş yaş küçükmüş. Jem evliliklerinin birinci ürünü. Dört yıl sonra da ben doğmuşum. İki yıl sonra annemiz ansızın ölüvermiş. Kalp hastalığı ailesinde öteden beri vardı derler. Ben onu hiç özlemedim ama sanırım Jem özlerdi. Onu iyi anımsıyordu ve bazen oyunun orta yerinde iç çeker, garajın arkasına gider, oyunu kendi başına sürdürürdü. Öyle anlarda ona ilişmenin akıllıca olmayacağını bilirdim. Ben altı, Jem on yaşındayken yaz sınırlarımız kuzeyde Bayan Hemy Lafayette Dobose’un evi ile, güneyde Radley’lerin eviydi. Bu sınırların ötesine geçmek aklımızın ucundan bile geçmezdi. Radley’lerin evinde bilinmeyen bir yaratık oturuyordu. Ondan şöyle bir söz edilmesi bizleri günlerce uslu tutmaya yeterliydi. Bayan Dubosa ise şeytanın ta kendisiydi.
İşte o yaz Dill geldi.
Bir sabah arka bahçede o günkü oyunumuza başlamak üzereyken komşumuz Rachel Haverford’un bahçesinden birtakım seslerin geldiğini duyduk. Köpek yavruları olup olmadığını anlamak için tel örgüye gittik. Bayan Rachel’ın av köpeği bebek bekliyordu. Bize bakan birini gördük. O kunuşuncaya kadar bir süre öylece bakıştık.
«Selam.»
«Sana da.» dedi Jem hoşnut bir tavırla.
«Ben Charles Baker Harris’im» dedi. «Okur yazarım.»
«Ee n’olmuş yani?» dedim.
«Okuma bildiğimi öğrenmek istersiniz diye düşündüm de... Okunacak bir şeyiniz varsa okurum.»
«Kaç yaşındasın?» diye sordu Jem. «Dört buçuk?»
«Neredeyse yediyim.»
«Öyleyse yaptığın marifet değil,» dedi Jem ve parmağıyla beni gösterdi. «Bu ufaklık doğduğundan beri okuyor. Üstelik de okula başlamadı bile. Sen yedi yaş için çok bücürsün.»
«Küçüğüm, ama yaşım büyük.»
Jem onu daha iyi görebilmek için saçlarını geriye attı. «Neden bu tarafa gelmiyorsun Charles Baker Harris? Tanrım, ne isim!»
«Seninkinden daha komik değil herhalde. Rachel Teyze seninkinin Jeremy Atticus Finch olduğunu söylüyor.»...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder