Kasvetli Ev
Kasvetli Ev’den…
Rosa gözyaşlarıyla ayağının dibine diz çöküp elini öpüyor. Leydimiz gözleri ateşe dikilmiş, elini tutan bu eli, iki elinin ara-smda evirip çevirdikten sonra zamanla elinden bırakıyor. Onu böyle dalgın gören Rosa usulca çekiliyor ama leydimizin gözleri hâlâ ateşte.
Neyi arıyor? Artık olmayan, hiç olmamış bir eli mi, hayatını mucizevi bir biçimde değiştirecek bir dokunuşu mu? Yoksa Hayalet Yolu'nu dinleyip, bu ayak sesinin en çok kiminkine benzediğini mi düşünüyor? Bir erkeğin mi? Bir kadının mı? Sürekli ona doğru yaklaşan küçücük bir çocuğun ayak tıpırtıları mı? Üzerinde bir hüzün var; yoksa bir leydi neden kapısını kapatıp yapayalnız şömine başında otursun ki?
Volumnia ertesi gün gidiyor, diğer bütün kuzenler de öğle yemeğinden önce dağılıyor. Sir Leicester'm kahvaltıda Bayan Rouncewell'in oğlundan yola çıkarak hudut işaretlerinin yıkılması, barajların açılması, toplumun çatısının çatlamasından söz etmesi kuzen alayının tek üyesini bile şaşırtmıyor. Teessüre kapılmayan, bunu William Buffy'nin zayıflığına yormayan, hile ve desiseyle bir kır evinden -bir maaştan- ya da o tip bir şeylerden mahrum bırakılmadığını düşünmeyen yok. Volumnia'ya gelince, Sir Leicester eşliğinde büyük merdivenden inerken, sanki Kuzey İngiltere'de rujunu ve inci kolyesini elinden alacak büyük bir ayaklanma çıkmış gibi mevzuya dem vurmadan edemiyor. Böylelikle, hizmetçilerin ve uşakların koşuşturma sesleri arasında -çünkü kendilerine bakacak takatları olmasa bile uşaklara ve hizmetçilere bakmaları akrabalık bağlarının gereklerinden biri— kuzenler semanın dört rüzgârına dağılıyor; esip duran ayaz bir rüzgâr boşalan evin yakınındaki ağaçlardan bir sağanak indiriyor, sanki bütün kuzenler yapraklara dönüşmüş gibi.
Chesney Wold kapalı, halılar dürülüp kasvetli odaların köşelerine konmuş, parlak damasko döşemeler kahverengi kılıflar içinde çile dolduruyor, oymalarla yaldızlar eza çekiyor ve Dedlock ataları yine gün ışığından çekiliyorlar. Evin etrafında yapraklar sapır sapır dökülüyor -ama asla aceleyle değil, ağırbaşlı ve yavaş bir ölüm hafifliğiyle döne döne süzülüyorlar. Bahçıvan yığılan yaprakları istediği kadar süpürsün, el arabalarına tıkıştırıp başka yerlere döksün, yine de yerde bilek boyu birikiyorlar. Islıklı rüzgâr Chesney Wold'un etrafında uluyor; sert yağmur tıpırdıyor, pencereler tıkırdıyor, bacalar inliyor. Yollarda sisler saklanıyor, manzarayı kapatıp, bir cenaze alayı gibi yükseklere ilerliyorlar. Bütün evde soğuk, ıssız bir koku var, küçük bir kilisenin kokusu gibi ama daha kuru; sanki uzun gecelerde merhum Ded-lock'lar burada yürüyüp mezarlarının kokusunu arkalarında bırakıyorlar.
Ama Chesney Wold'la nadiren aynı ruh halinde olan, o şenlendiğinde pek şenlenmeyen, bir Dedlock'un ölümü haricinde o mateme girdiğinde mateme girmeyen şehirdeki ev ışıl ışıl uyanmış. Ancak büyük bir debdebeye yaraşacak şekilde sıcak ve aydınlık, sera çiçekleri sayesinde zerrece kışın izini taşımayan hoş kokulara bürünmüş; öyle sessiz ve sakin ki odaların sükûnetini sadece saatlerin tıkırtısı ve harlı ateşlerin çıtırtısı bozuyor; Sir Leicester'm üşümüş kemiklerini adeta gökkuşağı renginde yünlere sarıyor.
Sir Leicester vakur bir keyifle kütüphanedeki büyük ateşin önünde oturmaktan, lütfedip de kitaplarının arkaları-ni okumaktan ya da güzel sanatlardan yana beğeni dolu bir bakış fırlatıp onları onurlandırmaktan memnun. Çünkü hem eski hem de modern tabloları var. Sanatın ara sıra uzmanlaşmaya tenezzül ettiği Maskeli Balo Ekolünde, bir mezattaki parçalar gibi kata-loglanmaya gelebilecek tablolar bunlardan bazıları.
Mesela "Üç yüksek arkalıklı sandalye, bir masa ve örtüsü, (içinde şarap olan) uzun boyunlu şişe, bir yayvan şişe, bir İspanyol kadın kostümü, model Bayan Jogg'un yüzünün dörtte üçünün portresi ve içinde Don Kişot bulunan bir zırh." Veya "Bir taş teras (çatlak), uzakta bir gondol, tepeden tırnağa bir Venedik senatörü giysisi, model Bayan Jogg'un profili eşliğinde nakışlı beyaz saten kostüm, sapı mücevher işlemeli altın bir pala, (nadide) Mağribi elbisesi ve Othello."...
1.Kitap
2.Kitap
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder